Dyskopatia lędźwiowa – objawy, leczenie i sposoby uśmierzania bólu
Ból w dole pleców, drętwienia i mrowienia nóg oraz zaniki czucia w kończynach dolnych to objawy, które z dużym prawdopodobieństwem świadczą o dyskopatii lędźwiowej, zwanej także przepukliną kręgosłupa lędźwiowego lub wypadnięciem dysku. Dotkliwe dolegliwości leczy się przy użyciu środków przeciwbólowych, zastrzyków podawanych bezpośrednio do kręgosłupa oraz fizjoterapii. Jeśli działania te nie przyniosą ulgi przez kilka tygodni stosowania, może być konieczna operacja.
Spis treści
Co to jest dyskopatia lędźwiowa?
Kręgosłup buduje 24 ruchome kości zwane kręgami. W dolnej części pleców znajduje się odcinek lędźwiowy, który liczy 5 kręgów oznaczonych od L1 do L5. Między każdym kręgiem występuje tzw. dysk – miękki krążek, który działa jak amortyzator. Zapobiega tarciu o siebie powierzchni kręgów, a tym samym przeciwdziała ich niszczeniu. Dysk buduje pierścień okalający wnętrze wypełnione żelową substancją, czyli jądro. Sąsiadujące ze sobą kręgi tworzą otwory, przez które kanał rdzeniowy opuszcza 5 nerwów rdzeniowych. Stąd rozchodzą się one w głąb ciała.
Dyskopatia lędźwiowa rozwija się, kiedy twardy pierścień pęknie, a jego środek wydostanie się na zewnątrz dysku. Treść jądra zaczyna uciskać nerw kulszowy (tworzą go nerwy rdzeniowe, które po opuszczeniu rdzenia ponownie się ze sobą łączą) biegnący wzdłuż nogi, co wywołuje uciążliwe dolegliwości.
Dowiedz się więcej o rodzajach i objawach przepuklin kręgosłupa
Dyskopatia lędźwiowa – objawy neurologiczne
Najbardziej charakterystycznym objawem dyskopatii odcinka lędźwiowego jest ból w dole pleców promieniujący do jednej lub obydwu nóg, a czasem aż do stóp (jest to tzw. rwa kulszowa). Ból przypomina rażenie prądem i nie znika niezależnie od przyjętej pozycji ciała (stanie, siedzenie, leżenie). Jego intensywność zwiększają podnoszenie przedmiotów czy ruchy skrętne ciała. Niejaką ulgę przynosi leżenie na płasko na plecach z nogami ugiętymi w kolanach – takie ułożenie zmniejsza siłę ucisku na nerw.
Dyskopatia lędźwiowa a ból nóg
Bólowi mogą towarzyszyć mrowienia i zaniki czucia w nodze (parastezje). Zdarzają się przykurcze mięśniowe w obrębie pleców i kończyn. Mięśnie ulegają osłabieniu. W niektórych przypadkach dochodzi też do osłabienia odruchu kolanowego bądź skokowego. W stanach najbardziej zaawansowanych pojawia się problem opadającej stopy.
Dyskopatia lędźwiowa a bóle brzucha i częstomocz
Istnieje silna korelacja pomiędzy występowaniem dyskopatii lędźwiowej a jelitami i pracą pęcherza moczowego. Otóż zaawansowane zmiany chorobowe niosą ryzyko rozwoju tzw. zespołu końskiego ogona – objawów wynikających z uszkodzenia dolnego odcinka rdzenia kręgowego. Wśród nich wymienia się zaburzenia czynności zwieraczy, które mogą prowadzić do niemożności oddania moczu i stolca lub przeciwnie – nietrzymania moczu i kału. Towarzyszą im bardzo ciężkie i postępujące osłabienie, zmiana czucia w obrębie kończyn oraz utrudnione chodzenie.
Zaobserwowanie takich dolegliwości wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej. W przeciwnym razie może dojść do nieodwracalnego uszkodzenia nerwów i paraliżu.
Przeczytaj nasz artykuł i poznaj 5 domowych sposobów na ból kręgosłupa
Diagnostyka dyskopatii kręgosłupa lędźwiowego
Utrzymujący się ból kręgosłupa nie powinien być ignorowany. Im szybciej zostanie rozpoznana jego przyczyna, tym krótsza terapia i większe szanse na powrót do pełnej sprawności.
Rozpoznanie dyskopatii poprzedzają dokładny wywiad z pacjentem oraz badanie fizykalne, pozwalające określić źródło bólu, ocenić siłę mięśniową i ustalić, czy i w jakim obszarze występują drętwienia. Ważne są także badania obrazowe, jednak niekoniecznie sprawdzi się najbardziej popularne z nich, czyli rentgen. Wynik RTG uwidoczni, w jakiej odległości znajdują się kręgi lub czy nie doszło w ich obrębie do powstania zmian artretycznych, jednak nie potwierdzi obecności przepukliny. W przypadku podejrzenia dyskopatii w odcinku lędźwiowym kręgosłupa znacznie bardziej przydatne będą m.in.:
- rezonans magnetyczny (MRI) – może wykryć, który z dysków uległ uszkodzeniu oraz czy jądro uciska nerw,
- tomografia komputerowa (CT) – potwierdza uszkodzenie dysku, jeśli wynik rezonansu jest niejednoznaczny,
- elektromiografia (EMG) i badanie przewodnictwa nerwowego (NSC) – sprawdzają, czy doszło do uszkodzenia nerwów i osłabienia siły mięśniowej.
Zebrane wyniki pozwolą zdecydować, do jakiego lekarza się udać: neurologa, ortopedy czy też neurochirurga.
Co jeszcze może oznaczać przeszywający i przewlekły ból kręgosłupa lędźwiowego?
Jak wygląda leczenie dyskopatii lędźwiowej?
W pierwszej kolejności stosuje się leczenie zachowawcze. Uwzględnia ono:
- odpoczynek – unikanie przeciążeń kręgosłupa,
- stosowanie odpowiednio dobranych leków – np. z grupy NLPZ, leków przeciwbólowych, zwiotczających mięśnie,
- fizykoterapię – np. jonoforezę, laser, TENS, pole magnetyczne,
- ćwiczenia – szczególnie polecane na dyskopatię lędźwiową ćwiczenia wykorzystają metodę McKenziego polegającą m.in. na wykonywaniu przeprostów kręgosłupa; do zalecanych ćwiczeń na kręgosłup lędźwiowy należą też te rozciągające, zwiększające elastyczność kręgosłupa, wzmacniające mięśnie, przywracające prawidłowy wzorzec chodu,
- zastrzyki steroidowe – przyjmowane do przestrzeni zewnątrzoponowej kręgosłupa w okolice miejsca występowania bólu w celu zmniejszenia obrzęku i stanu zapalonego nerwów.
Tak szerokie podejście do terapii sprawia, że stan 8 na 10 pacjentów poprawia się w ciągu 1,5 miesiąca od momentu rozpoczęcia terapii.
Jeżeli jednak w tym czasie dojdzie jedynie do niewielkiej poprawy lub nie będzie ona zauważalna w ogóle, lekarz może zlecić operację kręgosłupa.
Pas lędźwiowy na dyskopatię
Pas lędźwiowy to rodzaj stabilizatora zbudowanego z elastycznej, dobrze utrzymującej się na ciele tkaniny oraz fiszbin odciążających kręgi i ograniczających wykonywanie niepożądanych ruchów. Dzięki swoim funkcjom pas łagodzi dokuczliwy ból i sprzyja utrzymaniu prawidłowej postawy ciała. W przypadku dyskopatii w odcinku lędźwiowym najczęściej stosuje się pasy lekko usztywniane niskie lub wysokie. Noszenie pasa powinno wynikać z jasnych wskazań lekarza.
Orteza kręgosłupa przy dyskopatii może być wykorzystywana zarówno w stanach ostrych, jak i przewlekłych. Ostry ból jest zazwyczaj tak bardzo intensywny, że przykuwa pacjentów do łóżka na dni, tygodnie, a nawet miesiące, co często stanowi większe zagrożenie „rozleniwieniem mięśni”, które często zarzuca się takiej formie terapii, niż samo korzystanie z pasa. Żadnych decyzji w tym względzie nie można podejmować jednak samodzielnie, bez konsultacji ze specjalistą.
Korzystanie ze stabilizatora kręgosłupa pod żądnym pozorem nie powinno być traktowane jako alternatywa, a uzupełnienie innych metod leczenia dyskopatii kręgosłupa lędźwiowego. Poleganie wyłącznie na ortezie może doprowadzić do nasilenia objawów i wydłużenia procesu terapii.
Aby stabilizator działał zgodnie z przeznaczeniem, musi zostać odpowiednio dobrany pod kątem rozmiaru. Ten powinien być podobny to rozmiaru noszonej odzieży. Pod uwagę należy wziąć również obwód talii. Najlepszym rozwiązaniem będzie wybór pasa z płynną regulacją, co ułatwi jego prawidłowe dopasowanie.
Ogromne znaczenie ma też jakość wykonania i użytych materiałów. Pas na dyskopatię lędźwiową jest produktem wspierającym leczenie choroby i jako taki może być kupiony wyłącznie w sklepie medycznym. Akcesoria nabywane w innych miejscach często nie spełniają norm i standardów przewidzianych dla wyrobów tego typu. W naszym sklepie znajdziesz produkty tworzone przez producentów specjalizujących się w branży ortopedycznej. Stawiamy na produkty o najlepszych parametrach technicznych, dzięki czemu możesz być pewien, że wybierasz bezpieczne w użyciu, solidne zaopatrzenie.
Masz pytania? Chętnie pomożemy Ci w doborze odpowiedniego pasa lędźwiowego i podzielimy się wskazówkami dotyczącymi jego użytkowania. Zapraszamy do kontaktu!